Datum 9-12-2009 Tijd 16.00 Log #623
Afgelopen maandag al wezen kijken bij deze brug, maar toen niets kunnen vinden. Op mijn manier had ik alles onderzocht. Na wat “hulptroepen” te hebben ingeschakeld bleek dat ik dus niet alles had onderzocht. Vandaag maar weer wat eerder uitgeklokt van het werk en een wandelingetje naar de Vispoortenbrug. Een wel geplaatste graai werd beloond met het nanootje. Eerst maar een rustig plekje opgezocht om te loggen, omdat er toch aardig wat blauwvingers op de waren. Afgelopen maandag was ik bij een andere cache nog aan het worstelen geweest om het rolletje uit de nano te krijgen, maar deze liet zich snel bevrijden. De code genoteerd op mijn pakje shag en de log geplaatst (afgekort DRL). Naar de cacheplek teruggewandeld en belangstellend zitten kijken naar een voorbij varende modderschuit (mooie afleiding om de nano ongezien terug te plaatsen).
Toen deze cache online kwam schoot me nog een leuke anekdote binnen. Mijn vader (de oom van de moeder van JP, kun je het nog volgen?) heeft deze brug ook vaak bediend als brugwachter. Maar voor dat het zover was moest je eerst opgeleid worden. Min vader kreeg te horen dat de slagbomen een eigenaardigheid hadden, als ze boven waren stopten ze niet automatisch. Je moest op tijd de knop omdraaien anders kwamen ze met de zelfde rot gang weer naar beneden. Op de Buitenkant stond een ongeduldige automobiliste te wachten voor het rode licht. Ze zag de bomen omhoog gaan en gehaast gaf ze gas om als eerste over de brug te gaan. Je raad het al, mijn vader was te laat met het omdraaien van de knop en de slagboom kwam op de auto. Gelukkig alleen maar (beste) blikschade. Wat wil je, zo’n zware slagboom midden op je dak. Bleek het ook nog de auto van haar man te zijn. Mevrouw was buiten zinnen en wilde de politie er bij halen, want de brugwachter zat helemaal fout volgens haar. Toen mijn vader haar er fijntjes op wees dat ze door het rode licht was gereden merkte ze op: “met dat rode licht heb ik niets te maken”, waarop mijn vader antwoordde: “moet je eens proberen bij een spoorwegovergang”. Hoe het verder is afgelopen weet ik niet meer, maar dit voorval zal zich zo’n beetje in 1972 of 1973 hebben afgespeeld.
