Datum 12-12-2009 Log #628
Scary Red Eyes bestaande uit: Tinkerteam, de Roode Lantaarn, MARKeerpunt, Kladdegat en De Roode Lantaarn gaan op pad. René (Zwiepjes) loopt een stukje met ons mee en wenst ons al snel succes met een cynische ondertoon. De fireneedles laten zich snel vinden en we slaan rechtsaf. Hé, een bordje, wat staat er op? We kunnen nog terug als we niet durven. Maar met dit team durven we alles aan. Een stuk komt een clown ons in de flank “aanvallen”. Deze prachtig uitgedoste griezel wil ons een potlood verkopen, terwijl wij alleen maar geïnteresseerd zijn in een stempeltje. Met de mededeling dat er nog meerdere klanten voor zijn potloden zullen volgen, kregen we ons stempel.
Verder maar weer, nu op zoek naar een aanwijzing. Eerst komt er een alien op ons pad. Wij zien inderdaad de steen maar gaan verder op zoek waar dat gerammel met die ketting nu vandaan kwam. Bij een boom uitgekomen zien we een alien boven op een ladder zitten. Onderaan bij de ladder liggen allerlei spullen. Jongens dit is een puzzel en Gerald en Karin komen tot de conclusie dat we de alien warme chocolademelk en een speculaasje moeten geven in ruil voor een code of zoiets. Terwijl we bezig zijn roept de andere alien vanaf het pad: Dat bunt onze spull’n. We zaten dus helemaal fout en hebben snel de juiste gegevens genoteerd.
Volgens het boekje gingen we nu naar aanwijzing twee. Daar stond een buis met heel veel gaten en er lag een petfles bij. De taken waren snel verdeeld: een fotograaf, een waterhaler/schenker, gaatjesdichthouders en een balletje(s) pakker. Het 1e balletje was snel boven en we dachten klaar te zijn. De Roode lantaarn scheen nog een keer in de buis en zag dat er meer waren. De hele operatie nog een keer opnieuw en het 2e balletje hadden we ook en van de 3e konden, door in de buis te schijnen, ook het cijfer noteren. Een grote hilariteit ontstond op de momenten dat de gaatjes niet goed werden afgedicht. Superleuk was dit.
Nu het pad maar weer vervolgen en MARKeerpunt zag rechts een fireneedle. We vonden dat een rare plaats en gingen er vanuit dat die voor de terug weg was. Na een paar 100 meter verder te zijn gelopen komen we weer een fireneedle tegen en later zelfs twee. We zagen alleen een rood lichtje en geen stempelpost (handig zo’n boekje). Een vriendelijke “boswachter” zei dat we fout zaten, daar waren wij ook al achter gekomen. Toen moesten we MARKeerpunt wel gelijk geven dat zijn fireneedle goed was en dus weer teruggelopen om de goede route weer op te pakken. We kwamen ook nog een ander team tegen die dezelfde alternatieve route als ons liep. Het volgende wat we tegen kwamen was een zwarte weduwe vergezeld door een zuster van het klooster Claerwater. Ze hadden geen stempel voor ons, maar wel een verhaal waaruit bleek dat we moesten oppassen voor de Witte Wiev’n en dat we niets van ze moesten aannemen, omdat het onze dood zou kunnen betekenen. Dat hebben we héél goed onthouden. Een stukje verder lopend liepen we ook nog door een dradenmassa. Bah, ’t leek net een spinnenweb.
De volgende stempelpost werd door 3 heksen bewaakt. Ze vroegen om hulp. Ze hadden start problemen met hun bezem. We hebben beloofd dat we ze zullen helpen, als we ook een stempel kregen. Het stempeltje was gauw gezet. Na nog even in de pruttelpot te hebben gekeken zijn we weer verder gegaan zonder onze belofte na te komen. Heksen zijn niet te vertrouwen, maar ook Scary Red Eyes heeft zo zijn praktijken.
Op weg naar de volgende stempelpost zagen we aan de rechterkant twee grafstenen met een bijbehorend rekwisiet. Terwijl we daar naar keken werden we van achter “besprongen” door vier engerds. Henri is daar aardig geschrokken. Toen ik de vier engerds op de foto wilde zetten zei ik nog: jongens allemaal even lachen, waarop 1 engerd zei: dat kan niet, ik heb een masker op. Ook hier wisten we weer een stempeltje er bij te krijgen
Uiteindelijk kwamen we bij Witte Wiev’n die ons verblijden met warme chocolademelk, Gluhwein en speculaasjes. We hadden goed onthouden wat de zwarte weduwe ons had verteld en spraken als team af dat we toch wat zouden drinken, maar absoluut geen stempel laten zetten. We gingen er vanuit dat het een instinker was. De Witte Wiev’n hebben aardig wat moeten praten om hun stempeltje in ons boekje te mogen zetten. Zo zie je maar dat de combinatie Zwarte Weduwe en non niet te vertrouwen zijn.
De volgende aanwijzing was snel opgelost met behulp van de Ipod van Kladdegat en de reis werd snel vervolgd.
Na het nemen van een hindernis, de weg was geblokkeerd door een groot zeil, kwamen bij de zwijgzame visser uit. We kregen geen stom woord van die man, maar uiteindelijk wel een stempel. Mooi aas had-ie aan zijn dobber.
Bij het volgende punt waren we door een foutje onzerzijds al eerder geweest. Nu was er bij het ro(o)de lichtje een onbemande en onthoofde stempelpost. Gelukkig had-ie nog wel een hand, dus weer een stempeltje er bij.
Nadat we een klein stukje doorgelopen waren, zagen we allerlei lichtjes in het bos. We hebben ze geteld, maar later bleek dat we die fout hadden. Dit was wel een hele kleurrijke opdracht.
We naderen het einde en wat staat ons nog te wachten. Het was wederom Henri die de schrik van zijn leven kreeg door een overvliegend spook.
De volgende fireneedle werd net verplaatst. Het kostte de daders aardig wat overredingskracht dat ze dit deden in opdracht van de organisatie. We naderden een aantal lichtjes in rioolbuizen. Terwijl we hier naar keken kwam er een engerd te voorschijn met een lichtend zwaard. De reactie van de Roode Lantaarn was: daar heb je het al, Staatsbosbeheer! Gelukkig voor ons kregen we daar een papiertje waaruit bleek wat we met de stempels en aanwijzingen moesten doen.
Op weg naar de laatste etappe waren we vol spanning hoe dit ging aflopen. Yes, weer een fireneedle en een rood lichtje. Dat kan niet missen. Terwijl we met z’n allen boven de kist staan om die te openen, staat er plotseling een vogelverschrikker achter ons. Ik had ‘m niet gezien toen we richting cache liepen, dus heeft hij ons beslopen. Een geweldige act was ook dit weer. De code voor het slot hadden we niet goed omdat we de lichtjes niet goed geteld hadden, maar door logisch nadenken (ook dat kunnen we) hebben we toch de code gekraakt. Nadat we onze namen in het log hadden staan nog een groepsfoto met de vogelverschrikker en terug naar het startpunt waar ons nog een warme verrassing stond te wachten.
Om onze waardering te uiten ook hier een Geo d’Or en 5 sterren.
