Gevonden HECC: Harderwijks Eerste Carpool Cache

Datum 28-12-2009 Tijd 11.22 Log #630

Onderweg naar de “blauwe doos” in Amersfoort deze cache gedaan. De cache werd van verre al gespot door Kladdegat. Er lag een micro-brandstapel bij een boom. De cache op dezelfde plek weer terug gelegd, maar iets minder opvallend.

Gevonden HEBC: Harderwijks Eerste Bikepool Cache

Datum 28-12-2009 Tijd 11.15 Log #629

Onderweg naar de “blauwe doos” in Amersfoort deze cache gedaan. Is weer eens wat anders dan een CC. De cache werd snel gevonden door Kladdegat buiten het bereik van de camera’s.

Gevonden Spinnevoeten in 't veen (Multi-cache)

Datum 12-12-2009 Log #628

Scary Red Eyes bestaande uit: Tinkerteam, de Roode Lantaarn, MARKeerpunt, Kladdegat en De Roode Lantaarn gaan op pad. René (Zwiepjes) loopt een stukje met ons mee en wenst ons al snel succes met een cynische ondertoon. De fireneedles laten zich snel vinden en we slaan rechtsaf. Hé, een bordje, wat staat er op? We kunnen nog terug als we niet durven. Maar met dit team durven we alles aan. Een stuk komt een clown ons in de flank “aanvallen”. Deze prachtig uitgedoste griezel wil ons een potlood verkopen, terwijl wij alleen maar geïnteresseerd zijn in een stempeltje. Met de mededeling dat er nog meerdere klanten voor zijn potloden zullen volgen, kregen we ons stempel.

Verder maar weer, nu op zoek naar een aanwijzing. Eerst komt er een alien op ons pad. Wij zien inderdaad de steen maar gaan verder op zoek waar dat gerammel met die ketting nu vandaan kwam. Bij een boom uitgekomen zien we een alien boven op een ladder zitten. Onderaan bij de ladder liggen allerlei spullen. Jongens dit is een puzzel en Gerald en Karin komen tot de conclusie dat we de alien warme chocolademelk en een speculaasje moeten geven in ruil voor een code of zoiets. Terwijl we bezig zijn roept de andere alien vanaf het pad: Dat bunt onze spull’n. We zaten dus helemaal fout en hebben snel de juiste gegevens genoteerd.

Volgens het boekje gingen we nu naar aanwijzing twee. Daar stond een buis met heel veel gaten en er lag een petfles bij. De taken waren snel verdeeld: een fotograaf, een waterhaler/schenker, gaatjesdichthouders en een balletje(s) pakker. Het 1e balletje was snel boven en we dachten klaar te zijn. De Roode lantaarn scheen nog een keer in de buis en zag dat er meer waren. De hele operatie nog een keer opnieuw en het 2e balletje hadden we ook en van de 3e konden, door in de buis te schijnen, ook het cijfer noteren. Een grote hilariteit ontstond op de momenten dat de gaatjes niet goed werden afgedicht. Superleuk was dit.

Nu het pad maar weer vervolgen en MARKeerpunt zag rechts een fireneedle. We vonden dat een rare plaats en gingen er vanuit dat die voor de terug weg was. Na een paar 100 meter verder te zijn gelopen komen we weer een fireneedle tegen en later zelfs twee. We zagen alleen een rood lichtje en geen stempelpost (handig zo’n boekje). Een vriendelijke “boswachter” zei dat we fout zaten, daar waren wij ook al achter gekomen. Toen moesten we MARKeerpunt wel gelijk geven dat zijn fireneedle goed was en dus weer teruggelopen om de goede route weer op te pakken. We kwamen ook nog een ander team tegen die dezelfde alternatieve route als ons liep. Het volgende wat we tegen kwamen was een zwarte weduwe vergezeld door een zuster van het klooster Claerwater. Ze hadden geen stempel voor ons, maar wel een verhaal waaruit bleek dat we moesten oppassen voor de Witte Wiev’n en dat we niets van ze moesten aannemen, omdat het onze dood zou kunnen betekenen. Dat hebben we héél goed onthouden. Een stukje verder lopend liepen we ook nog door een dradenmassa. Bah, ’t leek net een spinnenweb.

De volgende stempelpost werd door 3 heksen bewaakt. Ze vroegen om hulp. Ze hadden start problemen met hun bezem. We hebben beloofd dat we ze zullen helpen, als we ook een stempel kregen. Het stempeltje was gauw gezet. Na nog even in de pruttelpot te hebben gekeken zijn we weer verder gegaan zonder onze belofte na te komen. Heksen zijn niet te vertrouwen, maar ook Scary Red Eyes heeft zo zijn praktijken.

Op weg naar de volgende stempelpost zagen we aan de rechterkant twee grafstenen met een bijbehorend rekwisiet. Terwijl we daar naar keken werden we van achter “besprongen” door vier engerds. Henri is daar aardig geschrokken. Toen ik de vier engerds op de foto wilde zetten zei ik nog: jongens allemaal even lachen, waarop 1 engerd zei: dat kan niet, ik heb een masker op. Ook hier wisten we weer een stempeltje er bij te krijgen

Uiteindelijk kwamen we bij Witte Wiev’n die ons verblijden met warme chocolademelk, Gluhwein en speculaasjes. We hadden goed onthouden wat de zwarte weduwe ons had verteld en spraken als team af dat we toch wat zouden drinken, maar absoluut geen stempel laten zetten. We gingen er vanuit dat het een instinker was. De Witte Wiev’n hebben aardig wat moeten praten om hun stempeltje in ons boekje te mogen zetten. Zo zie je maar dat de combinatie Zwarte Weduwe en non niet te vertrouwen zijn.

De volgende aanwijzing was snel opgelost met behulp van de Ipod van Kladdegat en de reis werd snel vervolgd.

Na het nemen van een hindernis, de weg was geblokkeerd door een groot zeil, kwamen bij de zwijgzame visser uit. We kregen geen stom woord van die man, maar uiteindelijk wel een stempel. Mooi aas had-ie aan zijn dobber.

Bij het volgende punt waren we door een foutje onzerzijds al eerder geweest. Nu was er bij het ro(o)de lichtje een onbemande en onthoofde stempelpost. Gelukkig had-ie nog wel een hand, dus weer een stempeltje er bij.

Nadat we een klein stukje doorgelopen waren, zagen we allerlei lichtjes in het bos. We hebben ze geteld, maar later bleek dat we die fout hadden. Dit was wel een hele kleurrijke opdracht.

We naderen het einde en wat staat ons nog te wachten. Het was wederom Henri die de schrik van zijn leven kreeg door een overvliegend spook.

De volgende fireneedle werd net verplaatst. Het kostte de daders aardig wat overredingskracht dat ze dit deden in opdracht van de organisatie. We naderden een aantal lichtjes in rioolbuizen. Terwijl we hier naar keken kwam er een engerd te voorschijn met een lichtend zwaard. De reactie van de Roode Lantaarn was: daar heb je het al, Staatsbosbeheer! Gelukkig voor ons kregen we daar een papiertje waaruit bleek wat we met de stempels en aanwijzingen moesten doen.

Op weg naar de laatste etappe waren we vol spanning hoe dit ging aflopen. Yes, weer een fireneedle en een rood lichtje. Dat kan niet missen. Terwijl we met z’n allen boven de kist staan om die te openen, staat er plotseling een vogelverschrikker achter ons. Ik had ‘m niet gezien toen we richting cache liepen, dus heeft hij ons beslopen. Een geweldige act was ook dit weer. De code voor het slot hadden we niet goed omdat we de lichtjes niet goed geteld hadden, maar door logisch nadenken (ook dat kunnen we) hebben we toch de code gekraakt. Nadat we onze namen in het log hadden staan nog een groepsfoto met de vogelverschrikker en terug naar het startpunt waar ons nog een warme verrassing stond te wachten.

Om onze waardering te uiten ook hier een Geo d’Or en 5 sterren.

Gevonden Rondje Veengronden ~ 07 (Traditional Cache)

Datum 12-12-2009 Log #627

Tijdens Spinnevoeten in ’t Veen kwamen we hier langs. Deze had ik niet verwacht op de route, maar we werden getipt dat deze cache er lag. De Roode lantaarn heeft deze namens de teamleden gelogd, terwijl de rest genoot van warme chocolademelk of Gluhwein.

Gevonden Rondje Veengronden ~ 08 (Traditional Cache)

Datum 12-12-2009 Log #626

Tijdens Spinnevoeten in ’t Veen kwamen we hier langs. Ik had deze thuis al ontdekt en in de Oregon gezet. Terwijl de rest bezig was met het waterspektakel heb ik deze voor een ieder van ons team gelogd.

Deelgenomen aan Spinnevoeten in 't Veen (Event Cache)

Datum 12-12-2009 Log #625

Eindelijk is het dan zover, we gaan naar het event waar we al heel lang naar uit hadden gekeken. Goed gingen voorbereid op pad; eten, drinken, berenburg en een stempelkussen.

We waren volgens afspraak om half zes al aanwezig omdat we nog een “rekwisiet“ moesten inleveren. Alina moest daar acteren als een zuster van het klooster Claerwater (visit link) .

Nog net op tijd zetten we de auto aan de kant van het pad, verderop was het wel heel erg blubberig. Als waarschuwing werd er verlichting neergezet, zodat je niet verder reed en vast kwam te zitten. Had de organisatie de log van De Roode Lantaarn gelezen bij 666?

Als eerste de 2 grote TB’s ingeleverd. Gelukkig daar zijn we van “verlost”. Zoals ik heb gelezen zijn ze meegenomen door respectievelijk Tinkerteam en Team Professor X.

De kraam en omgeving was zeer toepasselijk ingericht en ik zag al veel bekende en toepasselijk uitgedoste bekenden.

Volgens de nieuws brief vormden wij het eerst vertrekkende team met de mooie naam Scary Red Eyes. De groep bestaat uit Tinkerteam, de Roode Lantaarn, MARKeerpunt, Kladdegat en De Roode Loper.

Iedereen heeft het uitgereikte cacheboekje (heel leuk initiatief, zag er mooi uit) doorgelezen. Hierin stond de uitleg en was er ruimte voor het plaatsen van een stempeltje en voor aantekeningen bij de aanwijzingen. Kladdegat had met behulp van zijn Ipod al snel de hint gedecrypt.

Dan wordt er omgeroepen: Scary Red Eyes, nog 5 minuten, jullie mogen vertrekken wanneer de bel wordt geluid. De adrenaline begint door de aderen te stromen.

We horen de bel en vertrekken. Lees onze avonturen verder bij de logs van deze caches. (visit link) (visit link) (visit link)

Na terugkomst meteen de vraag van de organisatie: … en hoe vonden jullie het? Nou in één woord GEWELDIG. Uit wat we (onderweg) gezien hebben blijkt er ontzettend veel tijd, geld en creativiteit in is zijn gestoken. Ik zal het dan ook waarderen met een Geo d’Or en 5 sterren van Gcvote.

De soep was lekker warm en er was keuze: kippensoep, tomatensoep en groentesoep. Ik heb de laatste genomen en die was erg lekker. Ook nog een spinnetje gekregen met een kerstgroet en een nieuwjaarswens.

Na nog wat nakletsen en schik hebben om de avonturen van de andere teams zijn we moe maar zeer voldaan naar huis gegaan.

Gevonden Kamperlijntje

Datum 9-12-2009 Tijd 16.30 Log #624

Afgelopen maandag was ik hier ook al aan het zoeken geweest, maar niets kunnen vinden. Het klopte ook dat ik niets vond, omdat de cache weg was. Jammer, ik had me verhoogd op zo’n leuke knutsel van JP. Vandaag, na de Vispoortenburg, op weg naar huis hier nog even langs gereden en de cache snel kunnen vinden in een behuizing die ik nog niet eerder had gezien. Wederom de code genoteerd (weer op mijn pakje shag) en de log geplaatst. Niet geschrokken van overrijdende treinen.

Ik kan me nog herinneren dat de verbinding tussen IJssel en Zwarte Water via de Willemsvaart ging en dit kanaal er nog niet was. Wat was mijn vader blij dat dit kanaal er kwam. Het scheelde heel veel tijd, want in de Willemsvaart moest je voor heel veel bruggen wachten.

Het Kamperlijntje was vroeger ook een leuk speelterrein. Omdat we heel weinig zakgeld kregen, kon je je niet veel permitteren. Wat we wel deden was bij station Veerallee in stappen in de trein naar station Zwolle en later dus ook terug. Natuurlijk geen kaartje, dat was extra spannend. Tegenwoordig heet dat zwart rijden.

Gevonden Vispoortenbrug

Datum 9-12-2009 Tijd 16.00 Log #623

Afgelopen maandag al wezen kijken bij deze brug, maar toen niets kunnen vinden. Op mijn manier had ik alles onderzocht. Na wat “hulptroepen” te hebben ingeschakeld bleek dat ik dus niet alles had onderzocht. Vandaag maar weer wat eerder uitgeklokt van het werk en een wandelingetje naar de Vispoortenbrug. Een wel geplaatste graai werd beloond met het nanootje. Eerst maar een rustig plekje opgezocht om te loggen, omdat er toch aardig wat blauwvingers op de waren. Afgelopen maandag was ik bij een andere cache nog aan het worstelen geweest om het rolletje uit de nano te krijgen, maar deze liet zich snel bevrijden. De code genoteerd op mijn pakje shag en de log geplaatst (afgekort DRL). Naar de cacheplek teruggewandeld en belangstellend zitten kijken naar een voorbij varende modderschuit (mooie afleiding om de nano ongezien terug te plaatsen).

Toen deze cache online kwam schoot me nog een leuke anekdote binnen. Mijn vader (de oom van de moeder van JP, kun je het nog volgen?) heeft deze brug ook vaak bediend als brugwachter. Maar voor dat het zover was moest je eerst opgeleid worden. Min vader kreeg te horen dat de slagbomen een eigenaardigheid hadden, als ze boven waren stopten ze niet automatisch. Je moest op tijd de knop omdraaien anders kwamen ze met de zelfde rot gang weer naar beneden. Op de Buitenkant stond een ongeduldige automobiliste te wachten voor het rode licht. Ze zag de bomen omhoog gaan en gehaast gaf ze gas om als eerste over de brug te gaan. Je raad het al, mijn vader was te laat met het omdraaien van de knop en de slagboom kwam op de auto. Gelukkig alleen maar (beste) blikschade. Wat wil je, zo’n zware slagboom midden op je dak. Bleek het ook nog de auto van haar man te zijn. Mevrouw was buiten zinnen en wilde de politie er bij halen, want de brugwachter zat helemaal fout volgens haar. Toen mijn vader haar er fijntjes op wees dat ze door het rode licht was gereden merkte ze op: “met dat rode licht heb ik niets te maken”, waarop mijn vader antwoordde: “moet je eens proberen bij een spoorwegovergang”. Hoe het verder is afgelopen weet ik niet meer, maar dit voorval zal zich zo’n beetje in 1972 of 1973 hebben afgespeeld.

Gevonden KUS4(t'Hondje)

Datum 7-12-2009 Tijd 15.55 Log #622

Uit het werk (wat eerder uitgeklokt) weer naar het centrum van Zwollywood. Vandaag moest ik de verleiding weerstaan van 2 oliebollenkramen. Op 4 december was ik helemaal onvoorbereid al voorzichtig wezen kijken, maar toen niets gevonden. Na een klein tipje was de nano nu in no time gevonden. Je moet maar net in het goede hoekje zoeken en dat had ik de vorige keer niet gedaan.

Maar ja …. dan heb je zo nano in de handen en moet je nog loggen. De oliebollenkraam hield me een beetje uit het zicht. Sjips, dat rolletje zit wel erg vast en na een kwartier peuteren (express de nagels niet geknipt) heb ik de moed opgegeven en toen maar een fotootje gemaakt van de nano. De volgende cacher kan misschien een pincet meenemen en gebruiken.

Na een goedkeuringsmailtje van de maker mag ik ‘m dan toch loggen.

Ik ben bang dat het logrolletje gisteren tijdens het loggen toch wat vochtig is geworden en daardoor is uitgezet.

Het is wel een mooi plekje. Ik heb een foto bijgevoegd van 13 oktober 1929 toen het Duitse luchtschip Graf Zeppelin Zwolle passeerde. De foto is bijna vanaf hetzelfde standpunt gemaakt als de foto op de cachepagina.

KUS5('t Pestengasthuys)

Datum 4-12-2009 Tijd 16.00 Log #621

Gisteren kwam er weer een Kus-cache online en wel nummer 5. Waar is nummer 4? Zoals uit mijn note bleek was ik weer eens te laat (zoals gewoonlijk).

Ik had me voorgenomen uit mijn werk (gebouw Diezerveste) rustig de stad in te lopen om deze te vinden. Ik had al een sterk vermoeden waar die moest liggen. Dat vermoeden werd versterkt door de hint in combinatie met de log van Walking Spirit.

Het Pestengasthuys ken ik. Heb er zelfs een keer gegeten, maar vond het wel aan de prijzige kant.

Op weg naar de cache vond ik het guur en koud. Moest wel de verleiding van de oliebollenkraam weerstaan. Ondanks de drukte (Sinterklaasinkopen) was het in de cache omgeving toch vrij rustig. Bij het terugplaatsen van de cache toch even moeten wachten op mensen die mij eventueel konden zien terugplaatsen.

Je vraagt ook om foto’s bij de log. Daar ben ik zelf ook een groot voorstander van. Vandaag geen fototoestel bij me. Wel een mooi plaatje gevonden.

Daarna nog op de gok naar nummer 4, maar niet gevonden. Ga ik ook zeker doen, als niemand daar de hond uitlaat tenminste.