Het is onze tijd om te vertrekken. Ons team bestaat uit Tinkerteam, Maison35, Schatyes, Graafin en Team Geo-Meijer. Zoon Kladdegat loopt mee als 2e DRL.
Na het uitdelen van de stormlamp worden we door een monnik (goed figuur er voor
) in een hooibestelbus gedirigeerd. De stemming zit er al snel in en er wordt wat afgelachen. Gelukkig spaart de monnik ons bij de verkeersdrempels. Na een kort ritje worden we gedropt met de opmerking: succes!
Ja, daar sta je dan. Wat nu
. Na enig speurwerk zien we een vuurkorf branden en gaan daar naar toe. Daar staan twee dames die me bekend voorkomen, vooral die ene met die sluier. We krijgen een verhaal te horen van de tandenfee en over iemand die een gebitsrestauratie nodig heeft. Het blijkt dus dat wij de gebitsprothese bij elkaar moeten verzamelen en ontvangen dan ook een tandendoosje. Na zo’n kwartierjte gepruts om de stormlamp aan te krijgen, gaan we op pad met de mededeling de lichtjes te volgen.We volgen de lichtjes en komen aan bij een brug over een meertje. We worden opgewacht door moeder overste die onze schoenmaat op ons voorhoofd noteert. Weer eens wat anders dan een askruisje. De sfeer wordt verhoogd door de prachtige muziek van Enigma. We mogen verder over de brug waar een soort dark angel een selectie toepast op het nummer op ons voorhoofd. Het nummer bepaald wie er in
Na deze wonderlijke ontmoeting weten we wel zo’n beetje wat er ons te wachten staat. We
. We maken een peiling en gaan verder op pad.Het eerste gedeelte gaat over een goed pad en daarna het bosje in met veel blubberige paden. We blijven de lichtjes volgen en komen aan een bij boek. Eerst even vluchtig doorgebladerd en daarna de UV-lamp weer gepakt en dat leidde snel tot een mooi coördinaat
.Het gaat voorspoedig tot dat we bij een soort
. De bedoeling was om het ouderwetse galgje te spelen, maar dan met een echte galg. Bij elke foute letter of woord hing de mummie, met een grom van plezier, een gedeelte van het skelet op, maar we werden niet volledig opgehangen. Na het ontvangen van een tandje kregen we de opdracht de lichtjes te volgen tot aan het rode kruis.
Het rode kruis deed ons stoppen bij een onbewaakte spoorwegovergang. Dan gaan de bellen en komt opa Flodder van uit het niets tevoorschijn op zijn lorrie. Gaaf. Met een soort lichtkrant brengt hij ons de boodschap: volg het spoor. Juist op dat moment achter ons het geluid van een trein en drie felle lampen. Dat was even schrikken
, maar wat is dit gaaf gedaan. We vervolgen onze weg over het spoor, met gladde bielzen en veel stuiken die eigenlijk niet thuis horen op het spoor.We zien weer licht bij een soort bouwkeet die vol hangt met allerlei meters. Daar blijkt wel uit dat de horeca de zaken héél erg serieus neemt. Chocolademelk, glühwein en broodjes knakworst. Ook moet hier nog een puzzel worden opgelost om verder te komen met het verzamelen van tandjes voor het gebit. Men is bang dat we ons vervelen en krijgen nog een woordzoeker mee die we tijdens het lopen
Het lijkt een lang saai pad te worden, maar niet alles is wat het lijkt. Links van het pad liggen twee poppen. Twee? Eentje maar, de andere beweegt en enkelen van ons schrikken
. Nog meer schrik wanneer van de andere kant twee zombies ons bestormen. Met een tandje rijker gaan we weer verder.Als je weet dat er mensen met scoutingbloed in
& Peter) gaan de brug over en gaan puzzelen. Hier toch even onze lumenkanonnen ingezet om ze bij te schijnen. De scherpte was er een klein beetje af, maar de puzzels werden toch opgelost. Weer een tandje er bij. We mogen weer lichtjes volgen en die brengen ons bij een marskramer en zijn vrouw. Ze vertelden waar hun huisje had gestaan bij een oude eik, ongeveer 400 meter verderop. Ze hebben een hard bestaan en willen graag wat aan ons verkopen. Tussen de waar vinden we weer een tandje.
Bij de oude eik ligt een geraamte, maar ook een puzzel. Het duurde even voor we de doorzichtige schijfjes op de goede manier hadden liggen
. Team drie stond al op ons te wachten. Op het laatste moment was het Peter die het zag 
Toen wij naar het event toe reden hadden we al een wit tentje zien staan. We zien dit tentje weer en weten nu weer waar we precies zijn. De tandartsassistente (geen lente) nodigde één van onze leden uit voor een bezoek aan de tandarts. Peter had daar wel zin in. Zal wel komen door de assistente en de toegediende verdoving. Hij verdween in de tent en gilde het uit. Toch te weinig verdoving. Na de behandeling weer een tandje er bij en een skelet waar de
De cache was prachtig verzorgd. Wat een kist! De binnenkant was met leuke details versierd. Er zaten wel veel maden in de ammobox, maar het logboek kwam toch tevoorschijn.
Team SEZ en andere helpers, hartelijk bedankt voor deze onvergetelijke avond. Ook alle team 2 leden bedankt voor een geslaagde wandeling.
Ik weet hoeveel werk er zit in het maken van de waypoints, maar ik hoop dat dit toch weer een
